Na jesieni 2008 roku Rada IAAF zaaprobowała wprowadzenie zmian do przepisów przeprowadzania zawodów w LA, które weszły w życie z dniem 1 stycznia br. W znacznej mierze dotyczą one zwalczania dopingu, a tylko w kilku punktach - rozgrywania zawodów.
Na jesieni 2008 roku Rada IAAF zaaprobowała wprowadzenie zmian do przepisów przeprowadzania zawodów w lekkiej atletyce, które weszły w życie z dniem 1 stycznia br. W znacznej mierze dotyczą one zwalczania dopingu, a tylko w kilku punktach - rozgrywania zawodów lekkoatletycznych.
Omówienie zmian w przepisach rozgrywania zawodów lekkoatletycznych obowiązujących od 1 stycznia 2009 roku
Na jesieni 2008 roku Rada IAAF zaaprobowała wprowadzenie zmian do przepisów przeprowadzania zawodów w lekkiej atletyce, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2009 roku. Opublikowane nowe przepisy zostały wydane w końcu roku i przesłane do zainteresowanych osób i federacji krajowych. Pierwszy rzut oka na wydane przepisy wskazuje, że musiano wnieść szereg poprawek, skoro obecne przepisy zawierają ponad trzydzieści stron więcej niż te z roku 2008. Bliższe przejrzenie przepisów pokazuje jednak, że główne zmiany zostały wprowadzone w rozdziale 3 przepisów, w którym zamieszczone są regulacje dotyczące zwalczania dopingu w sporcie. Rozdział ten w przepisach obowiązujących w 2008 roku mieścił się na 36 stronach, podczas gdy obecnie zajmuje 62 strony. W efekcie przedstawione poniżej zmiany związane z przeprowadzeniem zawodów są niewielkie i dotyczą kilku następujących punktów.
1. W dotychczasowym artykule 143 punkt 7 już w przepisach obowiązujących przed 2008 rokiem dopuszczano możliwość używania numerów startowych, na których zamiast numeru przypisywanego danemu zawodnikowi było umieszczone nazwisko zawodnika. Poprzednie przepisy jednak ograniczały stosowanie nazwisk na numerach startowych do ściśle określonych zawodach. W obecnych przepisach ograniczenie to usunięto, w efekcie czego na dowolnych zawodach można na numerach startowych używać nazwiska zawodników. Efekt wprowadzenia powyższego zapisu mogliśmy zauważyć podczas Halowych Mistrzostw Europy w Turynie, w których zawodnicy mieli numery ze swoimi
nazwiskami.
2. Do artykułu 144 punkt 1, który mówi o podawaniu międzyczasów zawodnikom przez osoby uprawnione znajdujące się na miejscu zawodów, dodano zapis określający co rozumie się przez miejsce zawodów. A mianowicie mówi się, że miejsce zawodów, które normalnie powinno być wydzielone poprzez stosowne bariery, jest określone dla celów niniejszego artykułu, jako miejsce na którym przeprowadzane są zawody i do którego dostęp mają uczestniczący zawodnicy oraz autoryzowany personel zgodnie z odpowiednimi przepisami.
3. Do sytuacji lub rzeczy, które nie należy uważać za doping dodano w art. 144 pkt. 2 ust. c jakikolwiek osobisty opatrunek (taki jak bandaż, plaster, taśma przylepna lub podtrzymująca itp.) założony do celów medycznych. Dodano jednakże, że arbiter we współpracy z delegatem medycznym mają prawo zweryfikować, czy założony opatrunek jest pożądany. Powyższy przepis związany jest z art. 187. 4a, w którym pozostawiono pierwsze zdanie dotychczasowych przepisów, a w miejsce usuniętych zapisano, że: „Przyklejenie w sposób ciągły plastra na rękach i palcach jest dopuszczalne, pod warunkiem że dwa lub więcej palców nie są obwinięte plastrem razem, a każdy palec może poruszać się indywidualnie (tzn. niezależnie). Owinięcie plastrem powinno być pokazane sędziemu głównemu przed rozpoczęciem konkursu.”
Mając na uwadze skreślony zapis w którym była mowa, że ”w rzucie młotem można owinąć palce pojedynczo”, oraz powyżej zamieszczoną nową wersję tego punktu, należy wnioskować, że użycie plastrów na dłoni lub palcach jest dozwolone w każdej konkurencji rzutowej, pod warunkiem że zostaną zachowane warunki, o których mowa w ww. punkcie 4a artykułu 187.
4. W punkcie 6 artykułu 146, mówiącym o utrzymaniu decyzji arbitra przez komisję odwoławczą w przypadku braku dodatkowych dowodów, dodano również, że to samo odnosi się do decyzji sędziego głównego chodu sportowego.
Oprac.: Janusz Krynicki
