Poniższy tekst nie dotyczy treningu w parku, jest refleksją po obejrzeniu dwóch biegów na 800m rozegranych niedawno na Saint-Denis i w Sztokholmie, w ramach Diamentowej Ligi.
Poniższy tekst nie dotyczy treningu w parku, jest refleksją po obejrzeniu dwóch biegów na 800m rozegranych niedawno na Saint-Denis i w Sztokholmie, w ramach Diamentowej Ligi.
16 lipca w podparyskim Saint-Denis rozegrano bieg na 800m, w którym zwyciężył Abubaker Kaki z Sudanu (1:43.50) przed Mbulaenim Mulaudzim z Południowej Afryki (1:44.11). Trzeci do linii mety dobiegł Marcin Lewandowski (1:44.40), ale został zdyskwalifikowany z art. 163.3, za bieg poza bieżnią na wirażu
(Art. 163.3. - w biegach nie rozgrywanych po torach, zawodnik na wirażu nie powinien biec poza wewnętrznym krawężnikiem lub linią oznaczającą granicę wewnętrznej część bieżni).
Polak nie mógł nawet złożyć protestu, bo o swojej dyskwalifikacji dowiedział się zbyt późno. Bodaj wszystkie agencje prasowe w dniu mityngu podały wyniki biegu z Marcinem Lewandowskim sklasyfikowanym na trzeciej pozycji.
Losy protestu trudne byłyby do przewidzenia, ponieważ fragment art. 163.4. brzmi:
zawodnik nie powinien być zdyskwalifikowany, jeżeli został popchnięty lub zmuszony przez inną osobę do biegu poza swoim torem poza wewnętrznym krawężnikiem i nie uzyskał z tego powodu istotnej korzyści oraz nie przeszkodził innemu zawodnikowi.
Nasz biegacz został zapewne popchnięty, ale uzyskał istotną korzyść, jako że incydent miał miejsce na łuku.
W tej sytuacji sędziowie nie musieli rozpatrywać innej sytuacji zaistniałej w tym biegu niedaleko linii mety, gdy Marcin Lewandowski wyprzedzał przeciwników, w tym Holendra Brama Soma, również znajdując się poza krawężnikiem. Zapewne wiele osób pamięta, że podobny manewr przyniósł Somowi tytuł mistrza Europy w 2006 r. w Göteborgu.
Bram Som (pierwszy z prawej) podczas ME 2006 w Goteborgu (fot. rb)
Także w piątkowym biegu w Sztokholmie, wygranym przez Marcina Lewandowskiego, mieliśmy do czynienia z dyskwalifikacją zawodnika na 800m. Około 250 m przed metą wewnątrz bieżni po trawie biegł wicemistrz Europy z Barcelony Brytyjczyk Michael Rimmer. Po proteście jednego z rywali został zdyskwalifikowany, zgodnie z art. 163.6 - zawodnikowi, który dobrowolnie opuścił bieżnię nie wolno zezwolić na kontynuowanie biegu.
Jednak jak podał dyrektor mityngu Rajne Söderberg, Komisja Odwoławcza zadecydowała, że bieg Rimmera po trawie nie był zamierzony, nie przeszkodził on żadnemu z zawodników, ani nie uzyskał istotnej korzyści. Dyskwalifikacja Brytyjczyka została anulowana. Aczkolwiek na oficjalnej stronie mityngu w dalszym ciągu przy jego nazwisku widnieją litery DQ.
Notabene kilkadziesiąt metrów dalej w tym biegu, po minięciu 600. m, nastąpiła kolizja zawodników spowodowana słabą formą pacemakera. Amerykanin Khadevis Robinson poprowadził bieg zbyt wolno (400m-51.35 i 600m-1:18.74, a na Saint Denis: 49.69/1:16.47) i nie potrafił we właściwy sposób ustąpić z drogi finiszującym zawodnikom. W efekcie mający świetny rok Sudańczyk Abubaker Kaki, halowy mistrz świata ’10, stracił but i nie ukończył biegu.
Z powyższego opisu dwóch biegów proponuję wyciągnąć wniosek: należy dążyć do niebiegania wewnątrz bieżni, bo sędziowie mają prawo nie uznać naszych racji i podjąć decyzję o dyskwalifikacji, nawet jeżeli incydent nie nastąpił na wirażu.
Warto dodać, że sytuacja sędziów oceniających prawidłowość rozgrywania biegów uległa pogorszeniu po tegorocznej zmianie przepisów IAAF, która dopuszcza nieinstalowanie krawężnika na prostych i zastępowanie go rzadko rozlokowanymi pachołkami (w odstępach nieprzekraczających 10 m).
Niedzielny mityng w Lucernie odbył się na „zastępczym” stadionie w Nottwil, gdzie na całym obwodzie wewnętrznym bieżni nie było nawet fragmentu krawężnika, a pachołki ustawiono mało precyzyjnie względem linii wewnętrznej bieżni. Ale to już taka lucerneńska tradycja - na podstawowym, remontowanym stadionie przez wiele odbywały się mityngi klasy europejskiej, mimo braku krawężnika.
jr; media@pzla.pl
