Bartosz Nowicki (brązowy medalistka HME w biegu na 1500 m):
Bartosz Nowicki (brązowy medalistka HME w biegu na 1500 m):
Przyznaję, że po eliminacjach nie byłem pewny, co uda mi się osiągnąć w finale. Brakowało mi startu między mistrzostwami Polski, a zawodami w Paryżu. Na szczęście bieg eliminacyjny był dobrym przetarciem. Sądziłem, że w niedzielę uplasuję się na miejscach 4-6. Jest podium i jestem bardzo szczęśliwy. Bieg ułożył się jak po sznurku. Od razu na prowadzenie wyszedł Turek, ja ustawiłem się za nim. Nie było żadnych przepychanek, żadnego motania się. Tak naprawdę finał był ciężki pod względem fizycznym, ale łatwiejszy od strony taktycznej. Przed wejściem do callroomu dostałem rozkaz od mojego trenera, Marka Adamka – obaj jesteśmy wojskowymi – żebym pobiegł odważnie i nie wycofywał się z raz podjętej decyzji. Obawiałem się Hiszpanów, ale poza Olmedo nie odegrali tu jakiejś poważniejszej roli. Tempo było odpowiednie, żeby zmęczyć sprinterów, oni dobrze prezentują się w wolnych biegach, na końcówkach.
Kilka lat temu zaistniałem jako junior. Później miałem trochę problemów zdrowotnych. Wracałem, byłem trzeci w Pucharze Europy. Otarłem się o igrzyska, niewiele zabrakło mi do wypełnienia minimum. Teraz mam już za sobą nowe otwarcie. Zmieniłem trenera, mam dobrą grupę treningową – biegam z Sylwią Ejdys i Mateuszem Demczyszakiem. Nie zawsze wszystkim wychodzi, ale wspieramy się nawzajem. Latem trzeba będzie jeszcze mocniej się sprężyć, bo norma kwalifikacyjna na mistrzostwa świata w Daegu jest ostrzejsza niż rekord Polski. Ale stać mnie na to, dzisiaj uwierzyłem, że marzenia się spełniają. Prosty przelicznik z hali na stadion na moim dystansie wynosi 4 sekundy, a więc mógłbym się latem spodziewać życiówki lepszej niż 3:35. To jednak czysta teoria. Trzeba na takie wyniki ciężko zapracować. Tegoroczny sezon halowy był dla mnie bardzo udany. W pierwszym starcie uzyskałem minimum na HME, w drugim pobiłem rekord Polski, w trzecim wywalczyłem medal mistrzostw Polski i pomogłem Mateuszowi Demczyszakowi
