Po Halowych Mistrzostwach Europy w Göteborgu pojawiło się wiele głosów, dość rozbieżnych, na temat składania protestów i pracy komisji odwoławczej na zawodach lekkoatletycznych.
Byłem członkiem 3-osobowych komisji odwoławczych podczas Halowych Mistrzostw Świata w Stambule ’12 i Mistrzostw w Göteborgu, poniżej pokrótce przedstawiam podstawowe procedury stosowane przy składaniu protestów oraz zasady pracy komisji obowiązujące na imprezach podobnej rangi.
Protesty dotyczące wyniku lub prowadzenia konkurencji należy zgłaszać w ciągu 30 minut od momentu ogłoszenia jej oficjalnych wyników.
Protest ustny
Każdy protest powinien być w pierwszej kolejności zgłoszony ustnie do arbitra (konkurencji technicznej albo biegów) przez samego zawodnika lub przez oficjalnego przedstawiciela zespołu (kierownika drużyny). Przy rozpatrywaniu protestu arbiter powinien wziąć pod uwagę wszystkie niezbędne jego zdaniem informacje, łącznie z filmami zarejestrowanymi za pomocą kamer organizatora.
Obecnie bardzo często po proteście ustnym w konkurencjach biegowych umożliwia się protestującemu obejrzenie zarejestrowanego zapisu (nawet z wielu kamer) wspólnie z arbitrem biegów, który może zmienić lub wyjaśnić swą decyzję.
Protest do komisji odwoławczej
Jeżeli kierownik drużyny podtrzymuje swój protest, to kolejna część procedury odbywa się w Centrum Informacji Technicznej (ang. TIC). Kierownik drużyny wypełnia formularz protestu, wnosi kaucję w gotówce (rzędu 75 Euro), a całość sprawy przejmuje sekretarz komisji odwoławczej (zwykle miejscowy sędzia międzynarodowy), niewchodzący w jej skład. Jeśli w grę wchodzi podział medali, wstrzymuje się ceremonię dekoracji.
Następnie protest jest przekazywany komisji odwoławczej, która zawsze obraduje w całkowicie wydzielonym pomieszczeniu. W zależności od konkurencji komisja zapoznaje się z dostępnym zarejestrowanym materiałem w pomieszczeniu:
- wideo (dot. przebiegu konkurencji biegowej/rzutów/skoków „wysokich”)
- fotofiniszu (kolejność na mecie)
- pomiaru odległości w skokach „długich” metodą wideo (VDM).
Podczas analizy dokumentów w pomieszczeniu może przebywać wyłącznie komisja, operator urządzeń i ew. sekretarz komisji. Pracę urządzeń rejestrujących należy tak zorganizować, aby bez przerw w bieżącym nagrywaniu zawodów istniała możliwość wielokrotnego odtwarzania (również w zwolnionym tempie) kontrowersyjnej sytuacji z każdej interesującej dla sprawy kamery.
Zwykle bezpośrednio po analizie komisja podejmuje pisemną decyzję lub może jeszcze zasięgać opinii wszystkich odpowiednich osób (głównie arbitra konkurencji i sędziego międzynarodowego ITO/ATO). Jeśli posiadane przez komisję dokumenty, w tym wszystkie dostępne zapisy wideo, nie są przekonywujące, to należy podtrzymać decyzję arbitra.
Obecnie przepisy przewidują możliwość przedłożenia komisji przez protestującego własnych rejestracji zawodów, które mogą wpłynąć na zmianę decyzji jurorów. O istnieniu takiego zapisu należy komisję poinformować możliwie szybko, nie później niż bezpośrednio po otrzymaniu kopii decyzji.
W wypadku odrzucenia protestu kaucja przepada, w przeciwnym razie – zostaje zwrócona.
Członkami komisji odwoławczej na zawodach European Athletics są sędziowie międzynarodowi ITO/ATO czyli osoby, których gruntowna znajomość przepisów została zweryfikowana (na zawodach IAAF w skład komisji wchodzą członkowie Rady IAAF i sędziowie ITO).
Członkowie komisji odwoławczej nie biorą udziału w rozpatrywaniu przez komisję protestu mającego bezpośredni lub pośredni wpływ na zawodnika stowarzyszonego w federacji tego samego kraju co członek komisji.
Decyzja komisji jest ostateczna. Nie istnieje dalsza możliwość odwołania od decyzji do innych ciał, włączając w to Sportowy Sąd Arbitrażowy (CAS).
Janusz Rozum
