Na początku sezonu letniego przypominamy w skrócie najważniejsze zmiany przepisów IAAF obowiązujące od 1 stycznia 2006 r.
Streszczenie najważniejszych zmian przepisów IAAF
obowiązujących od 1 stycznia 2006 r.
1. Na najważniejszych zawodach wprowadza się funkcję startera międzynarodowego wyznaczanego przez delegata technicznego z członków panelu międzynarodowych starterów IAAF.
2. Wykreśla się funkcję kierownika sali odpraw („bramki”), a wprowadza się funkcje: arbiter bramki, sędzia główny bramki oraz kierownik prezentacji konkurencji.
3. Sędziowie torowi mogą sygnalizować naruszenie przepisów nie tylko podniesieniem żółtej chorągiewki, ale również za pomocą innych środków, uzgodnionych z delegatem technicznym.
4. Obniżono wiek weteranów (mężczyzn) z 40 lat do 35 lat.
5. Delegat techniczny może nie wykluczyć zawodnika z udziału w dalszych konkurencjach, jeżeli nie stanął on na starcie ze względów niezależnych od niego np. problemy z oficjalnym transportem (dotychczas honorowano tylko zaświadczenia lekarskie).
6. Koszulki zawodników powinny być identycznego koloru z przodu i z tyłu.
7. Na mityngach lub meczach międzynarodowych dopuszcza się stosowanie na numerach startowych nazwisk zawodników (lub ich lokat w rankingu światowym), zamiast powszechnie używanych liczbowych numerów startowych.
8. Jeżeli zawodnik jest dyskwalifikowany za otrzymywanie niedozwolonej pomocy, naruszenie przepisów technicznych lub za zachowane niegodne sportowca, to należy anulować wszystkie jego wyniki uzyskane w danej rundzie zawodów. Natomiast jego wyniki uzyskane w poprzednich rundach pozostają ważne.
9. Nie tylko używanie ale również posiadanie urządzeń elektronicznych na boisku należy uważać za niedozwoloną pomoc.
10. W najważniejszych zawodach (takich jak: igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata, puchar świata oraz mistrzostwa kontynentalne i regionalne) komendy startowe należy podawać wyłącznie po angielsku.
11. Jeżeli falstart nie został zawiniony przez żadnego zawodnika, to nie należy dawać żadnego ostrzeżenia, a wszystkim zawodnikom należy pokazać zieloną kartkę.
12. W biegach rozgrywanych częściowo po torach (np. 800 m) małe pachołki lub słupki, odróżniające się kolorem od linii zejścia i linii torów, należy ustawiać na linii torów bezpośrednio przed linią zejścia (dotychczas stawiano je na linii zejścia). Chorągiewki uwidaczniające linię zejścia należy umieścić na zewnątrz bieżni w odległości 30 cm od najbliższej linii toru.
13. Wszystkie typy wiatromierzy należy certyfikować w IAAF, a dokładność wiatromierzy powinna być zweryfikowana przez odpowiednią organizację akredytowaną przez krajowe władze zajmujące się pomiarami.
14. Trzecią oficjalną metodą pomiaru czasu jest system wykorzystujący transpondery, ale tylko w konkurencjach chodu (rozgrywanych nie całkowicie na stadionie), w biegach ulicznych i przełajowych. Czasy i kolejność uzyskiwane z tego systemu mogą być wykorzystywane, ale należy je zweryfikować, pamiętając że o kolejności na mecie decyduje położenie tułowia zawodnika.
15. Wykreślono z przepisów informację o dopuszczeniu systemów pomiaru czasu wykorzystujących kamery wideo.
16. Zmieniono wysokość płotków dla juniorów w biegu na 110 m przez płotki: 99.0 cm ± 0.3 cm (zamiast 106.7 cm). Biorąc pod uwagę dotychczas wyprodukowane płotki dopuszcza się również te o wysokości do 100.0 cm.
17. Jeśłi w wąskim finale startują zawodnicy, którzy w pierwszych trzech próbach nie mieli żadnego ważnego wyniku, to kolejność ich startu nie ulega zmianie.
18. W najważniejszych zawodach (takich jak: igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata, puchar świata oraz mistrzostwa kontynentalne i regionalne) kolejność startu w szóstej kolejce powinna być odwrotna do miejsc zajmowanych po piątej próbie. W pozostałych zawodach przepis ten można stosować opcjonalnie.
19. W skoku wzwyż i skoku o tyczce zmiana czasu przeznaczonego na wykonanie próby obowiązuje dopiero po podniesieniu poprzeczki na nową wysokość, z wyjątkiem wypadku wykonywania kolejnych prób przez tego samego zawodnika.
20. W skoku wzwyż decydująca jest pionowa płaszczyzna przechodząca przez bliższą krawędź poprzeczki (a nie stojaków, jak dotychczas). Bliższa krawędź linii o szerokości 50 mm wyznaczonej na rozbiegu powinna leżeć w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez bliższą krawędź poprzeczki.
21. W skoku o tyczce linię o szerokości 1 cm, w kontrastującym kolorze, należy poprowadzić również na powierzchni zeskoku prostopadle do osi rozbiegu tak, aby jej brzeg bliższy zawodnikowi pokrywał się z górną krawędzią tylnej ścianki skrzynki.
22. Szerokość torów i rozbiegów w skokach długich na stadionach budowanych po 1 stycznia 2004 r. powinna wynosić 1.22 m ± 0.01 m.
23. W skoku o tyczce zaleca się wykonywanie skrzyń o zaokrąglonych górnych krawędziach.
24. W skokach długich wprowadzono trzy zmiany dotyczące wkładki z plasteliną:
· plastelina powinna być w kolorze kontrastowym, najlepiej w trzecim - względem koloru belki i powierzchni rozbiegu,
· długość górnej powierzchni plasteliny wynosi 10 mm (poprzednio 3 mm).
· zrezygnowano z przepisu o możliwości usypania warstwy piasku za linią odbicia.
25. Głębokość zeskoczni z piaskiem w skokach długich powinna być nie mniejsza niż 30 cm.
26. Zmiany dotyczące konkurencji rzutowych:
· jeżeli w czasie wstępnych przedmachów lub obrotów głowica młota uderzy w ziemię wewnątrz lub na zewnątrz koła, a zawodnik nie przekroczył przepisów (tzn. nie dotknął ziemi na zewnątrz koła lub górnej powierzchni obręczy, ani nie minął czas przeznaczony na wykonanie próby), może przerwać próbę i rozpocząć ją od początku.
· na wszystkich zawodach delegat techniczny, zgodnie z regulaminem zawodów, może zezwolić na stosowanie przez zawodnika własnego sprzętu, jeśli organizator nie dostarczył takiego typu sprzętu, mającego atest IAAF,
· zawodnik, mając zalecenie lekarza, może nosić dodatkową ochronę np. kolan,
· zawodnikowi nie wolno wyrównywać powierzchni koła,
· zmieniono parametry uchwytu do rzutu młotem,
· zmieniono parametry okresowego testowania siatki w klatkach do rzutów,
· pomiaru szerokości wylotu klatki (6 m) należy dokonywać mierząc odległość między wewnętrznymi krawędziami siatki,
· w rzucie oszczepem łuk ograniczający rozbieg nie może być wykonany z metalu,
· rękawice używane w rzucie młotem muszą mieć obcięte palce (z wyjątkiem kciuka).
· nie wolno stosować żadnych ciężarków przyczepionych do ciała zawodnika.
27. Zawodników reprezentujących podobny poziom w danej konkurencji rozgrywanej w ramach wielobojów należy umieszczać w tej samej grupie (nie dotyczy ostatniej konkurencji lub sytuacji, gdy nie wszyscy zawodnicy ukończyli poprzednią konkurencję).
28. Określono maksymalny kąt nachylenia bieżni w hali (12 stopni).
29. miany dotyczące chodu sportowego:
· zawodnik zdyskwalifikowany osobiście przez sędziego głównego w końcowej fazie dystansu może ukończyć konkurencję,
· można stosować więcej niż jedną tablicę informacyjną celem informowania zawodników o liczbie czerwonych kartek dotyczących każdego z nich i przesłanych do sędziego głównego,
· aby uznać rekord świata na zawodach musi oceniać co najmniej trzech sędziów klasy kontynentalnej lub IAAF (dotychczas ≥ dwóch).
30. W chodzie sportowym, biegu ulicznym lub przełajowym arbiter może zdyskwalifikować zawodnika za skrócenie dystansu, jeśli ma stosowny meldunek od sędziego lub inny dowód.
31. W biegach górskich wydłużono dystans dla kobiet i juniorów do 8 km oraz wprowadzono dystans 4 km dla juniorek.
32. Zmiany dotyczące rekordów świata:
· wyrównanie rekordu świata należy traktować identycznie z ustanowieniem nowego rekordu świata,
· aby uznać rekord świata w sztafecie maratońskiej kolejność poszczególnych odcinków o określonych długościach musi być zgodna z przepisami,
· wyniki w konkurencjach poza stadionowych zmierzone systemem pomiaru czasu z transponderami nie będą ratyfikowane jako rekordy świata.
Opracowanie: Centralne Kolegium Sędziów (J. Rozum)
