Rada IAAF zatwierdziła minima kwalifikacyjne na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro, w porównaniu z igrzyskami w Londynie zrezygnowano z minimów „B”.
Rada IAAF zatwierdziła minima kwalifikacyjne na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro, w porównaniu z igrzyskami w Londynie zrezygnowano z minimów „B”.
Wydaje się, że to presja Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego na ograniczenie liczby zawodników i zmniejszenie liczby konkurencji lekkoatletycznych na igrzyskach, począwszy od 2020 r., sprawiła, że stowarzyszenie IAAF już (dopiero?) teraz szuka lepszych rozwiązań dotyczących kwalifikacji zawodników na światowe czempionaty.
Jak się sprawdzi opcja z jednym minimum w konkurencji, zobaczymy już podczas tegorocznych mistrzostw świata w Pekinie. W niektórych konkurencjach, szczególnie technicznych, może się okazać, że liczba zawodników (uwzględniająca kryterium maksimum trzech z jednego państwa), którzy osiągnęli minimum IAAF sięga zaledwie 20. W takim wypadku IAAF po zakończeniu okresu zdobywania kwalifikacji będzie zapraszać kolejnych lekkoatletów z tabel światowych. Czy zostaną wysłani, po otrzymaniu zaproszenia dopiero 11 sierpnia, na 11 dni przed rozpoczęciem pekińskich mistrzostw? Zawodnicy Stanów Zjednoczonych zapewne tak, dotychczas w ich słabszych konkurencjach minimum „B” było wystarczające.
A w innych państwach? Obecny regulamin PZLA nie przewiduje takiej sytuacji (w większości konkurencji zawodnicy, aby wystartować w Pekinie, będą musieli dwukrotnie zdobyć wskaźnik PZLA równy minimum IAAF). W przeszłości jednak zarząd PZLA, po analizie tabel światowych, czasami przychylał się do wysłania zawodnika niemającego wskaźnika PZLA, a znajdującego się na listach pod koniec drugiej dziesiątki.
Zdefiniowane maksymalne „potrzeby” IAAF na mistrzostwa świata w Pekinie:
56 zawodników – 100 m (plus startujący w preliminacjach), 200 m
48 – 400 m, 800 m
45 – 1500 m, 3000 m z przeszkodami
40 – biegi przez płotki
32 – konkurencje techniczne, wieloboje
16 – sztafety
w biegach długich i w chodzie będą obowiązywać tylko minima, bez dodatkowych zaproszeń.
Ostatnio w mistrzostwach świata w niektórych konkurencjach technicznych liczba startujących nieznacznie tylko przekraczała 20, np. w Moskwie ’13: kobiety – 21 w trójskoku i 22 w skoku o tyczce oraz mężczyźni – 21 w trójskoku. Chyba więc i w Pekinie nie wszędzie będzie rywalizować po 32 zawodników.
W igrzyskach w Rio de Janeiro (12-21 sierpnia 2016) ma wziąć udział 2005 lekkoatletów.
Zasady kwalifikacji będą podobne do pekińskich.
Sztafety – po 16 zespołów
- 8 drużyn z tegorocznych zawodów IAAF World Relays w Nassau (2-3 maja)
- 8 drużyn z rankingu 2015-2016 r., uwzględniającego sumę dwóch najlepszych czasów uzyskanych w okresie od 1.01.2015 do 11.07.2016
Maraton
- zawodnicy z minimum IAAF
- „20” najszybszych w Mistrzostwach Świata w Pekinie
- „10” najszybszych w maratonach 2015-2016 posiadających IAAF Gold Label, w tym w 29 maratonach w 2015 r., (o różnym poziomie wyników, np. do 10 miejsca w marcu w Rzymie zawodnikowi/zawodniczce wystarczyły czasy odpowiednio 2:34:31 i 2:57:15, a w styczniu w Dubaju - 2:09:59 i 2:23:43)
5000 m, 10.000 m, chód 20 km i 50 km
- tylko zawodnicy z minimum IAAF
Konkurencje techniczne, wieloboje i konkurencje biegowe 100 m ÷ 3000 m z przeszkodami
1. zawodnicy z minimum IAAF
2. zawodnicy z tabel 2016 r. na dzień 11.07.2016 r.
W dniu 12 lipca 2016 r. w każdej z ww. konkurencji IAAF ogłosi listę zakwalifikowanych na podstawie uzyskania minimum (1.) oraz dodatkowo listę zaproszonych na podstawie tabel (2.).
Do 14 lipca związki narodowe przekażą do IAAF informację o rezygnacji z przydzielonych miejsc. Jeśli związki narodowe nie wykorzystają tak określonego przydziału w danej konkurencji, to IAAF zaproponuje start w igrzyskach kolejnym zawodnikom z tabel światowych.
Terminy IAAF na zdobywanie minimów (do 11 lipca 2016 r.)
od 1 stycznia 2015 – 10.000 m, maraton, chód, wieloboje i sztafety
od 1 maja 2015 – w pozostałych konkurencjach.
Podaliśmy, ilu maksymalnie zawodników wystartuje w każdej konkurencji w pekińskich mistrzostwach świata, a w brazylijskich (brak przymiotnika od RdJ) igrzyskach? Nie wiadomo. Określono tylko łączną liczbę lekkoatletów – 2005.
Limity dla poszczególnych konkurencji chyba zostaną określone dopiero w dniu 12 lipca 2016 r.
Igrzyska olimpijskie są zwykle znacznie liczniej obsadzone niż mistrzostwa świata. Np. w Londynie w każdym z rzutów wzięło udział co najmniej 40 zawodników.
Minima kwalifikacyjne IAAF na Rio de Janeiro są wysokie, tylko w biegach 5000 m mężczyzn (13:25.00), 3000 m z przeszkodami kobiet (9:45.00) i obu 10.000 m (28:00.00 i 32:15.00) nieco niższe niż w MŚ w Pekinie.
W rzucie dyskiem minimum 66 metrów – w 2014 r. uzyskało je tylko 11 zawodników na świecie, tej sztuki nie dokonał nawet… medalista mistrzostw Europy w Zurychu Robert Urbanek.
W rzucie młotem minimum 78.00 – w 2014 r. tylko 10 młociarzy mogło się pochwalić taką odległością.
Warto jednak dodać, że minima na Rio są w wielu wypadkach niższe od minimów „A” na igrzyska w Londynie. Zatem jeśli federacja (np. PZLA) korzystała tylko z minimów „A”, to m.in. w poniższych konkurencjach zawodnikom będzie łatwiej zakwalifikować się na igrzyska w Rio.
Minima: Londyn „A” – Rio
Kobiety
400 m: 51.55 – 52.00
800 m: 1:59.90 – 2:01.00
400 m pł: 55.50 – 56.20
kula: 18.30 – 17.80
Mężczyźni
3000 m prz: 8:23.10 – 8:28.00
wzwyż: 2.31 – 2.29
I zadanie dla krajowych federacji lekkoatletycznych (i ew. dla krajowych komitetów olimpijskich) - jak w tej nowej sytuacji w sposób precyzyjny i transparentny zdefiniować zasady kwalifikacji reprezentacji lekkoatletycznych do igrzysk w Rio?
Można założyć kilka opcji
1. zakwalifikować tylko zawodników z minimami IAAF (65.99 w dysku mężczyzn nie wystarczy)
2. zakwalifikować wszystkich zawodników zaproszonych przez IAAF (nawet będących na 40. miejscu w tabelach, licząc po 3 z jednego państwa)
3. z zawodników zaproszonych przez IAAF na podstawie tabel zakwalifikować tylko
a. do określonego miejsca w tabelach (np. do 20.)
b. do określonego wyniku w każdej konkurencji (np. w rzucie dyskiem mężczyzn do 65.00)
c. rozpatrywać zaproszenie każdego zawodnika indywidualnie (na podstawie lokaty w tabelach, wyników w sezonie, stabilności formy, skuteczności startowej na najważniejszych imprezach itd.)
Niektóre dominujące federacje krajowe (a zwłaszcza Stany Zjednoczone) poświęcały wiele wysiłku, aby w pisemnych zasadach przewidzieć wszystkie możliwe sytuacje przy kwalifikacjach na światowe czempionaty. Dlatego zapewne nie skorzystają z opcji 3c. jako niezbyt przejrzystej.
Minima kwalifikacyjne IAAF do Igrzysk Olimpijskich 2016 [pdf]
